BMA, KU Leuven en CIVA plaatsen de renovatie van sociale woningen uit de vorige eeuw op de agenda. Tijdens een reeks debatavonden de komende maanden gaan opdrachtgevers, architecten en andere actoren uit het veld dieper in op de uitdagingen die gepaard gaan met renovatie: changing buildings, changing contexts, changing tempo.

Bestaande sociale woongebouwen zijn namelijk op een keerpunt aanbeland: de levenscyclus van verschillende materialen loopt ten einde, de integratie van woningen in het stedelijk weefsel moet worden herzien, de bewoonbaarheid en de functionaliteit van de gebouwen, maar ook de betrokkenheid van bewoners verdienen een bredere reflectie. Dit alles via een versnelde maar doordachte aanpak.

Na een eerste sessie over de specifieke en technische uitdagingen die gepaard gaan met de renovatie van gebouwen, zullen we op 22 september ingaan op de relatie tussen gebouw en buurt. De bestaande sociale woonwijken worden gekenmerkt door hun gebrekkige aansluiting op hun context. De typologie van het blok of de toren zijn slechts de morfologische uitdrukking van deze ontbrekende link. De bewoners worden gestigmatiseerd als sociale huurders van grootschalige bouwprojecten. Buitenruimten worden vaak gereduceerd tot uitgestrekte stukken zogenaamde functionele leegte. Om nog maar te zwijgen over het gebrek aan voorzieningen, complementaire functies en gedeelde ruimte. Tegelijkertijd is de behoefte aan sociale huisvesting een sterk argument tegen de herprogrammering van bestaande woningen en is het budget systematisch ontoereikend om betekenisvolle aanpassingen te maken en multifunctionaliteit te creëren. Een onmogelijke optelsom?