BMA zal het komende jaar verschillende initiatieven in de kijker zetten die timmeren aan het realiseren van coöperatief wonen. We zien hierin nieuwe antwoorden voor de uitdaging van betaalbaar wonen in Brussel. Hoewel de financiële aspecten niet zomaar passen in de Belgische context, zijn buitenlandse voorbeelden inspirerend om na te denken over hoe dergelijke collectieve projecten door toekomstige bewoners vorm kunnen krijgen.
We gingen mee met de Cera Coop Tour om een kijkje te nemen in Genève. De situatie in Genève is vergelijkbaar met Brussel, omdat daar – in tegensteling tot Zürich – geen 100-jarige traditie van wooncoöperaties bestaat. Hoe komt het dat nieuwe wooncoöperaties daar sinds een tiental jaar een mooie opmars maken?
Uit het Cera Coop Tour-verslag leren we ten eerste dat er in Genève een sterke politieke wil bestaat voor een alomvattend huisvestingsbeleid dat ook het coöperatieve model omvat. Dit is verankerd in een algemene wet op huisvesting.
Een tweede succesfactor is het grondbeleid van de overheden. De ervaringen in Genève tonen aan dat grondbezit van de lokale overheden een cruciale hefboom is voor stedelijke planning in het algemeen en voor wooncoöperaties in het bijzonder.
Ten derde is toegang tot financiële instellingen essentieel om wooncoöperaties een kans te geven. Hiertoe hoeft de overheid geen geld uit te geven, maar bankgaranties zijn reeds voldoende om de banken gerust te stellen en een dialoog op gang te brengen met nieuwe coöperaties.
Lees het volledige verslag hier.
Wil je beter begrijpen hoe die aanpak zich vertaald heeft in interessante wooncoöperaties, klik dan op de onderstaande afbeeldingen om de filmpjes over verschillende realisaties in Genève en gesprekken met bewoners, politici en experten te bekijken.
Wooncoöperaties: het coöperatief model creëert een gevoel van verlangen
«Elke bewoner of elk gezin moest door een identieke blootstelling aan het zuiden evenveel recht hebben op de zon. Een andere zelfopgelegde beperking was om op het dak geen flats, maar een daktuin te voorzien als collectieve buitenruimte. En de derde was om het aantal liften te beperken.»
– Olivier Krumm, architect, coöperant bij Luciole én bewoner van Soubeyran
Wooncoöperaties: coöperaties hebben het vermogen om zelf na te denken
« We kunnen als coöperant en als toekomstige bewoner van een coöperatief woonproject veel meer zelf nadenken over hoe we willen wonen. »
– Philippe Bonhôte, architect van het Rigaud-project door de coöperatie LA COHDA
Wooncoöperaties: werken op buurtniveau is werken aan de samenleving
« Een project in het centrum van Genève met 115 woningen, waarvan een deel – via subsidies – worden verhuurd aan een sociaal tarief. Maar je kan niet zien wie in een sociale flat woont en wie in een gewone.»
– Eric Rossiaud, directeur en medeoprichter van LA CODHA
